Laatste weekje weeshuis ...
Blijf op de hoogte en volg Morgan & Ingrid
10 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Weer tijd voor een verslag! Onze vakantie is begonnen, al dan wel een klein beetje met een dubbel gevoel, maar dat zal wel goedkomen!
Vorige week zondag hebben we uiteindelijk de hele middag op de bank een serie gekeken (Prison Break. Deze week twee seizoenen afgekeken ... Verslavend). Aan het eind van de middag kwam er een nieuwe jongen in ons hostgezin. Arthur, een Franse jongen. Hij werkt ook in ons weeshuis en hij had ons vorige week verteld dat hij erg ongelukkig in zijn hostgezin was en te weinig eten kreeg. Wij hebben toen geregeld dat hij naar ons hostgezin kwam. Wel gezellig een nieuw familielid!
Maandag en dinsdag hadden we weer een 'gewone' werkdag. Je raakt erg gewend aan de manier van werken en gaat mee met de flow. Toch stonden we er wel al meerdere malen bij stil dat het helaas alweer onze laatste werkweek was ...
Arthur vertelde ons over de gangs die je bij ons in de wijk hier hebt (had hij weer gehoord van een local). Er zijn er drie: G-unit, Moneyhunterz en nog eentje. Bij allemaal draait het om geld, drugs en criminaliteit natuurlijk. Ik ben blij dat wij geen van de gangs (zo ver we weten) zijn tegen gekomen. Wel apart dat die gangs wel heel dichtbij zijn.
We hadden begin van de week aan Hanne gevraagd of ze kon informeren bij de crèche of ze daar bepaalde spullen echt heel erg nodig hadden. Ze kwam terug met het antwoord dat er tafeltjes en stoeltjes nodig waren, vooral voor de allerjongste kindjes. Wij wilden dat graag schenken met behulp van het door ons opgehaalde bedrag. Dinsdag is Colleen meteen voor ons gaan informeren waar we het beste de meubeltjes (van goede kwaliteit ook) konden halen.
Dinsdagavond zijn we met Arthur en Hanne naar een bar gegaan om een drankje te doen. Het was erg gezellig!
Woensdag hadden we weer een vrij dagje. In eerste instantie wilde we omhoog bij de tafelberg, maar het was helemaal bewolkt en regenachtig, dus dat hebben we nog maar uitgesteld. Wij zijn uiteindelijk naar een internetcafé gegaan, waar we nog een aantal dingen voor de rondreis hebben geregeld (huurauto bijvoorbeeld). Vervolgens hebben we het geld voor de meubeltjes voor de crèche overgemaakt naar een bedrijf dat de meubeltjes donderdag zou bezorgen bij de crèche. Dat was dus allemaal snel geregeld! Het weeshuis had vooral toiletartikelen, ondergoed en eten nodig. We zijn dus gaan inventariseren wat we zouden geven.
Woensdagavond kwam de zus van Colleen weer langs. Zij is echt een kletskous, maar tegelijk ook super geïnteresseerd naar het werk wat wij allemaal moeten doen en hoe we het hier vinden. Voor we het wisten was het toen dus weer een paar uur later.
Donderdagochtend waren wij eerder opgestaan, omdat we eerst even langs de crèche wilden. Toen we daar binnen kwamen, kwamen bijna alle kinderen op ons af rennen om ons te omhelzen. Vervolgens gingen ze allemaal bij elkaar staan en liedjes zingen. Het ene liedje na het andere kwam eruit en ik werd er helemaal emotioneel van. De eigenaresse van de crèche liet de rest van de crèche zien. Eigenlijk is alles redelijk oud daarbinnen. De meubeltjes die er zijn, zijn helemaal verroest of kapot. De eigenaresse vertelde dat zij alles zelf heeft moeten investeren, want ze krijgt geen hulp van anderen. Ook geen hulp van de regering. Het was zelfs zo dat de regering de crèche wilde sluiten. Zij heeft toen de crèche overgekocht (haar hele pensioen erin gestopt), omdat dat het enige was wat ze kon doen om de kinderen van Bokmakarie van de straat te houden, want dat is waar de kinderen anders zouden rondzwerven als de ouders van 's ochtendsvroeg tot 's avondslaat weg zijn.
Ze kan maar stapje voor stapje dingen verbeteren, want er is geen geld om alles in één keer aan te pakken. Vorige maand waren er 66 kinderen en daarvan hadden er 40 niet betaald (Veel gezinnen hebben geen geld en het geld dat er is, gaat vaak naar drugs). Ze vertelde dat ze er toen echt de kantjes vanaf liepen. Ze moesten eten van huis meenemen bijvoorbeeld. Deze maand had iets meer dan de helft betaald en dat was heel veel, dus konden ze de 'schulden' van vorige maand afbetalen. Was erg indrukwekkend om allemaal te horen. Ze vertelde dat ze blij was met alle kleine beetjes hulp die ze kreeg. Wij zijn blij dat we een klein beetje hulp kunnen bieden.
Daarna zijn we weer naar het weeshuis gegaan. Het was heerlijk weer, dus we konden lekker buiten spelen. Woensdag op donderdagnacht was er een nieuw meisje gebracht. Eerst hadden ze haar in Morgs groep geplaatst, maar ze wisten helemaal niets van haar (geen naam of leeftijd). Later ging ze toch een groep hoger, omdat ze het gevoel hadden dat ze toch ouder was. Op een gegeven moment kwam ze helemaal huilend naar mij toe om te vragen waar haar daddy was ... Zo'n moment is wel even lastig ...
Een jongetje uit Morgs groep was donderdag 2 jaar geworden en zijn hostfamily kwam een taartje brengen en goodiebags met fruit en sap voor de andere kinderen in de groep. Erg leuk! Alleen de kinderen van de oudere groep zagen dat en begonnen allemaal te huilen, omdat ze zo jaloers waren dat zij niets kregen. De volgende dag (onze laatste dag, snik) zouden wij voor de snack zorgen. We hadden al bedacht dat we een snack zouden regelen voor alle kinderen.
In onze lunchbreak zijn we weer naar de crèche gegaan. De tafeltjes en stoeltjes waren namelijk bezorgd. De eigenaresse was zo dankbaar. Ze zei dingen als: 'You will be blessed, this is exactly what we need!' Ze liet ons de kleinste kinderen zien die allemaal trots aan een tafel zaten. 'I'm so grateful. Yesterday they had to eat on the floor, now they finally can sit on a table. Never forget that. You did that.' We waren echt blij dat we ze hebben kunnen helpen!
Vrijdag was ons laatste dagje in het weeshuis aangebroken ... Het begon als een gewone werkdag, maar toch ben je overal veel bewuster mee bezig.
Een van de meisjes uit de oudste groep (ze was 5 jaar) was na een lang proces eindelijk definitief geadopteerd. Dat gebeurt echt heel zelden. Ze hadden met de andere kindjes cadeautjes voor haar gemaakt en met z'n allen gingen ze haar uitzwaaien. Het was erg fijn nieuws, maar toch merkte je dat het meisje zelf niet zo blij was. Ten eerste wist ze waarschijnlijk niet wat er ging gebeuren, maar voor haar was het weeshuis natuurlijk haar thuis met haar 'zusjes en broertjes'. We hopen dat ze in een super gezin terecht komt en dat ze een super toekomst tegemoet gaat!
In de lunchbreak hebben we de cupcakes opgehaald bij de bakkerij. Ze zagen er heel mooi uit! Voor de baby's hadden we ze in kleinere stukjes gesneden. Een uur later zaten alle kinderen van groot tot klein helemaal onder de cupcakecream, maar lekker dat ze het vonden! Was dus een groot succes!
Het werd middag en het afscheid kwam steeds dichterbij. Ik had het er erg moeilijk mee en was de hele tijd al een beetje emotioneel. Ik wilde al m'n kindjes daar niet achterlaten ... Maar ik wist me groot te houden. Ik heb alle baby's eerst een voor een een dikke knuffel en kus gegeven, vervolgens Morgs groep en als laatste de oudste groep. Ging allemaal goed. De oudste kindjes vroegen of we met de 'plain' teruggingen naar huis. Maar toen kwam er een jongetje naar me toe en vroeg: 'Do you have to cry?' Ja en toen brak ik. De kindjes begonnen met te knuffelen en gaven kusjes. En toen was het einde zoek natuurlijk haha. Ik word alweer emotioneel als ik er nu aan denk. Ik had er erg veel moeite mee. Je werkt erg intensief met de kindjes en je bent toch erg close met ze en vervolgens zie je ze (hoogstwaarschijnlijk) nooit meer. Ik heb de rest van de dag in bed gelegen en ben er niet meer uitgekomen.
Zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan om onze huurauto op te halen. Onze vakantie was begonnen, maar zo voelde het eerlijk gezegd nog niet echt. Zal vanzelf wel komen! We hebben lekker ontbeten in het zonnetje op een terrasje en vervolgens zijn we naar de tafelberg gereden (Morgan reed deze keer). We hebben de Platteklip Gorge wandeling gedaan en dat was uiteindelijk een redelijk pittige wandeling van twee uur steil omhoog over rotsblokken klimmen, terwijl het echt super warm was en we liepen vol in de zon. Tegelijk was het ook een super mooie wandeling, maar wat waren wij moe toen we boven waren! Maar het uitzicht was echt geweldig!
Na lekker gepicknickt en rondgelopen te hebben, gingen we richting de kabelbaan die ons weer naar beneden zou brengen. Tenminste ... Dat dachten we. Bleek de kabelbaan niet in werking ... Konden we dus het hele stuk steil weer naar beneden lopen. We waren blij toen we weer bij de auto waren ...
We hadden onze bagage nog bij Nigel en Colleen staan, dus die wilden we na de wandeling ophalen en daarna naar ons hotel gaan om te douchen en zo. We hadden niet normaal veel gezweet tijdens de wandeling. Alleen toen we bij het huis kwamen, was niemand thuis. Bleken Nigel en Arthur in een pub te zitten. Wij zijn daar toen ook heen gegaan (stinkend en wel) en dat was uiteindelijk nog heel erg gezellig! Al moest ik me natuurlijk als bob opofferen haha. Daarna konden we eindelijk douchen en zijn we naar ons hotel gegaan, want we moesten voor 21:00 ingecheckt zijn. Arthur ging met ons mee en daarna hebben we met z'n drieën nog een drankje in een barretje in Kaapstad gedaan. Ik was blij toen ik eindelijk in bed lag, was een erg vermoeiende, maar leuke dag!
Op dit moment hebben we net onze spullen gepakt. We gaan zo met de auto naar Simon's Town (Pinguins!) en Kaap de Goede Hoop. Het is weer heerlijk weer, dus het vakantie gevoel zal snel genoeg komen! Liefs
(Nu ondertussen alweer in Sandbaai, Hermanus. Maar de waarbenjij.nu site lag er de hele dag uit, waardoor het verslag niet eerder online kon.)
Vorige week zondag hebben we uiteindelijk de hele middag op de bank een serie gekeken (Prison Break. Deze week twee seizoenen afgekeken ... Verslavend). Aan het eind van de middag kwam er een nieuwe jongen in ons hostgezin. Arthur, een Franse jongen. Hij werkt ook in ons weeshuis en hij had ons vorige week verteld dat hij erg ongelukkig in zijn hostgezin was en te weinig eten kreeg. Wij hebben toen geregeld dat hij naar ons hostgezin kwam. Wel gezellig een nieuw familielid!
Maandag en dinsdag hadden we weer een 'gewone' werkdag. Je raakt erg gewend aan de manier van werken en gaat mee met de flow. Toch stonden we er wel al meerdere malen bij stil dat het helaas alweer onze laatste werkweek was ...
Arthur vertelde ons over de gangs die je bij ons in de wijk hier hebt (had hij weer gehoord van een local). Er zijn er drie: G-unit, Moneyhunterz en nog eentje. Bij allemaal draait het om geld, drugs en criminaliteit natuurlijk. Ik ben blij dat wij geen van de gangs (zo ver we weten) zijn tegen gekomen. Wel apart dat die gangs wel heel dichtbij zijn.
We hadden begin van de week aan Hanne gevraagd of ze kon informeren bij de crèche of ze daar bepaalde spullen echt heel erg nodig hadden. Ze kwam terug met het antwoord dat er tafeltjes en stoeltjes nodig waren, vooral voor de allerjongste kindjes. Wij wilden dat graag schenken met behulp van het door ons opgehaalde bedrag. Dinsdag is Colleen meteen voor ons gaan informeren waar we het beste de meubeltjes (van goede kwaliteit ook) konden halen.
Dinsdagavond zijn we met Arthur en Hanne naar een bar gegaan om een drankje te doen. Het was erg gezellig!
Woensdag hadden we weer een vrij dagje. In eerste instantie wilde we omhoog bij de tafelberg, maar het was helemaal bewolkt en regenachtig, dus dat hebben we nog maar uitgesteld. Wij zijn uiteindelijk naar een internetcafé gegaan, waar we nog een aantal dingen voor de rondreis hebben geregeld (huurauto bijvoorbeeld). Vervolgens hebben we het geld voor de meubeltjes voor de crèche overgemaakt naar een bedrijf dat de meubeltjes donderdag zou bezorgen bij de crèche. Dat was dus allemaal snel geregeld! Het weeshuis had vooral toiletartikelen, ondergoed en eten nodig. We zijn dus gaan inventariseren wat we zouden geven.
Woensdagavond kwam de zus van Colleen weer langs. Zij is echt een kletskous, maar tegelijk ook super geïnteresseerd naar het werk wat wij allemaal moeten doen en hoe we het hier vinden. Voor we het wisten was het toen dus weer een paar uur later.
Donderdagochtend waren wij eerder opgestaan, omdat we eerst even langs de crèche wilden. Toen we daar binnen kwamen, kwamen bijna alle kinderen op ons af rennen om ons te omhelzen. Vervolgens gingen ze allemaal bij elkaar staan en liedjes zingen. Het ene liedje na het andere kwam eruit en ik werd er helemaal emotioneel van. De eigenaresse van de crèche liet de rest van de crèche zien. Eigenlijk is alles redelijk oud daarbinnen. De meubeltjes die er zijn, zijn helemaal verroest of kapot. De eigenaresse vertelde dat zij alles zelf heeft moeten investeren, want ze krijgt geen hulp van anderen. Ook geen hulp van de regering. Het was zelfs zo dat de regering de crèche wilde sluiten. Zij heeft toen de crèche overgekocht (haar hele pensioen erin gestopt), omdat dat het enige was wat ze kon doen om de kinderen van Bokmakarie van de straat te houden, want dat is waar de kinderen anders zouden rondzwerven als de ouders van 's ochtendsvroeg tot 's avondslaat weg zijn.
Ze kan maar stapje voor stapje dingen verbeteren, want er is geen geld om alles in één keer aan te pakken. Vorige maand waren er 66 kinderen en daarvan hadden er 40 niet betaald (Veel gezinnen hebben geen geld en het geld dat er is, gaat vaak naar drugs). Ze vertelde dat ze er toen echt de kantjes vanaf liepen. Ze moesten eten van huis meenemen bijvoorbeeld. Deze maand had iets meer dan de helft betaald en dat was heel veel, dus konden ze de 'schulden' van vorige maand afbetalen. Was erg indrukwekkend om allemaal te horen. Ze vertelde dat ze blij was met alle kleine beetjes hulp die ze kreeg. Wij zijn blij dat we een klein beetje hulp kunnen bieden.
Daarna zijn we weer naar het weeshuis gegaan. Het was heerlijk weer, dus we konden lekker buiten spelen. Woensdag op donderdagnacht was er een nieuw meisje gebracht. Eerst hadden ze haar in Morgs groep geplaatst, maar ze wisten helemaal niets van haar (geen naam of leeftijd). Later ging ze toch een groep hoger, omdat ze het gevoel hadden dat ze toch ouder was. Op een gegeven moment kwam ze helemaal huilend naar mij toe om te vragen waar haar daddy was ... Zo'n moment is wel even lastig ...
Een jongetje uit Morgs groep was donderdag 2 jaar geworden en zijn hostfamily kwam een taartje brengen en goodiebags met fruit en sap voor de andere kinderen in de groep. Erg leuk! Alleen de kinderen van de oudere groep zagen dat en begonnen allemaal te huilen, omdat ze zo jaloers waren dat zij niets kregen. De volgende dag (onze laatste dag, snik) zouden wij voor de snack zorgen. We hadden al bedacht dat we een snack zouden regelen voor alle kinderen.
In onze lunchbreak zijn we weer naar de crèche gegaan. De tafeltjes en stoeltjes waren namelijk bezorgd. De eigenaresse was zo dankbaar. Ze zei dingen als: 'You will be blessed, this is exactly what we need!' Ze liet ons de kleinste kinderen zien die allemaal trots aan een tafel zaten. 'I'm so grateful. Yesterday they had to eat on the floor, now they finally can sit on a table. Never forget that. You did that.' We waren echt blij dat we ze hebben kunnen helpen!
Vrijdag was ons laatste dagje in het weeshuis aangebroken ... Het begon als een gewone werkdag, maar toch ben je overal veel bewuster mee bezig.
Een van de meisjes uit de oudste groep (ze was 5 jaar) was na een lang proces eindelijk definitief geadopteerd. Dat gebeurt echt heel zelden. Ze hadden met de andere kindjes cadeautjes voor haar gemaakt en met z'n allen gingen ze haar uitzwaaien. Het was erg fijn nieuws, maar toch merkte je dat het meisje zelf niet zo blij was. Ten eerste wist ze waarschijnlijk niet wat er ging gebeuren, maar voor haar was het weeshuis natuurlijk haar thuis met haar 'zusjes en broertjes'. We hopen dat ze in een super gezin terecht komt en dat ze een super toekomst tegemoet gaat!
In de lunchbreak hebben we de cupcakes opgehaald bij de bakkerij. Ze zagen er heel mooi uit! Voor de baby's hadden we ze in kleinere stukjes gesneden. Een uur later zaten alle kinderen van groot tot klein helemaal onder de cupcakecream, maar lekker dat ze het vonden! Was dus een groot succes!
Het werd middag en het afscheid kwam steeds dichterbij. Ik had het er erg moeilijk mee en was de hele tijd al een beetje emotioneel. Ik wilde al m'n kindjes daar niet achterlaten ... Maar ik wist me groot te houden. Ik heb alle baby's eerst een voor een een dikke knuffel en kus gegeven, vervolgens Morgs groep en als laatste de oudste groep. Ging allemaal goed. De oudste kindjes vroegen of we met de 'plain' teruggingen naar huis. Maar toen kwam er een jongetje naar me toe en vroeg: 'Do you have to cry?' Ja en toen brak ik. De kindjes begonnen met te knuffelen en gaven kusjes. En toen was het einde zoek natuurlijk haha. Ik word alweer emotioneel als ik er nu aan denk. Ik had er erg veel moeite mee. Je werkt erg intensief met de kindjes en je bent toch erg close met ze en vervolgens zie je ze (hoogstwaarschijnlijk) nooit meer. Ik heb de rest van de dag in bed gelegen en ben er niet meer uitgekomen.
Zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan om onze huurauto op te halen. Onze vakantie was begonnen, maar zo voelde het eerlijk gezegd nog niet echt. Zal vanzelf wel komen! We hebben lekker ontbeten in het zonnetje op een terrasje en vervolgens zijn we naar de tafelberg gereden (Morgan reed deze keer). We hebben de Platteklip Gorge wandeling gedaan en dat was uiteindelijk een redelijk pittige wandeling van twee uur steil omhoog over rotsblokken klimmen, terwijl het echt super warm was en we liepen vol in de zon. Tegelijk was het ook een super mooie wandeling, maar wat waren wij moe toen we boven waren! Maar het uitzicht was echt geweldig!
Na lekker gepicknickt en rondgelopen te hebben, gingen we richting de kabelbaan die ons weer naar beneden zou brengen. Tenminste ... Dat dachten we. Bleek de kabelbaan niet in werking ... Konden we dus het hele stuk steil weer naar beneden lopen. We waren blij toen we weer bij de auto waren ...
We hadden onze bagage nog bij Nigel en Colleen staan, dus die wilden we na de wandeling ophalen en daarna naar ons hotel gaan om te douchen en zo. We hadden niet normaal veel gezweet tijdens de wandeling. Alleen toen we bij het huis kwamen, was niemand thuis. Bleken Nigel en Arthur in een pub te zitten. Wij zijn daar toen ook heen gegaan (stinkend en wel) en dat was uiteindelijk nog heel erg gezellig! Al moest ik me natuurlijk als bob opofferen haha. Daarna konden we eindelijk douchen en zijn we naar ons hotel gegaan, want we moesten voor 21:00 ingecheckt zijn. Arthur ging met ons mee en daarna hebben we met z'n drieën nog een drankje in een barretje in Kaapstad gedaan. Ik was blij toen ik eindelijk in bed lag, was een erg vermoeiende, maar leuke dag!
Op dit moment hebben we net onze spullen gepakt. We gaan zo met de auto naar Simon's Town (Pinguins!) en Kaap de Goede Hoop. Het is weer heerlijk weer, dus het vakantie gevoel zal snel genoeg komen! Liefs
(Nu ondertussen alweer in Sandbaai, Hermanus. Maar de waarbenjij.nu site lag er de hele dag uit, waardoor het verslag niet eerder online kon.)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
