PE & Panorama route

Internet, dus nieuw verslag!

Dinsdagavond hebben we heerlijk gegeten en gedronken bij een restaurantje dat bij het strand lag. 's Nachts hebben we lekker geslapen in een bed van twee meter breed. Meer dan genoeg ruimte dus.

Woensdagochtend zijn we naar Port Elizabeth gereden, waar we eerst een beetje rond hebben gelopen. Vervolgens zijn we een elektronica winkeltje gegaan voor mijn Ipad. Een paar weken geleden had Morg 'm laten vallen, waardoor het glas kapot was gegaan. In Zuid-Afrika is het meer dan de helft goedkoper om hem te laten maken dan in Nederland. We gaven de Ipad af en een paar uur later zou hij klaar zijn.
Vervolgens zijn we naar wat kledingwinkels gegaan. De kleding is hier zo goedkoop, dus even later hadden we een tas vol met nieuwe kleren. Dat we al teveel bagage hadden voor de vlucht van de volgende dag vergaten we voor het gemak even.

De Ipad zou om vier uur klaar zijn. Niet dat we echt verwacht hadden dat hij dan al klaar was (lees: Afrikaanse timing), maar we waren er toch om vier uur. En inderdaad, hij was nog niet klaar. Vervolgens kregen we allemaal verhalen over knopjes die het niet meer deden sinds ze de Ipad open hadden gemaakt ... Ik kreeg het wel een beetje benauwd of ik mijn Ipad ooit nog terug zag ... Maar ook de man achter de balie begon het een beetje benauwd te krijgen en gaf ons een beeldje van een olifant om het lange wachten te verzachten. De winkel zou eigenlijk om vijf uur dichtgaan, maar je raadt het al: Geen Ipad. Uiteindelijk kregen we om zes uur eindelijk onze Ipad terug en alles deed het en was gemaakt gelukkig. Ik opgelucht, maar je zag ook de opluchting bij de werknemers van de winkel.

Toen konden we eindelijk terug naar onze auto en op zoek gaan naar onze B&B. Als we onze auto ergens parkeren hier in Zuid-Afrika is er altijd iemand die erop past, zodat er niets mee gebeurt. Diegene geef je als je terug komt dan een paar rand als bedankje. Woensdag hadden we onze auto helemaal vies van de safari weer achtergelaten bij een man. We moesten hem nog wassen, want hij moest schoon ingeleverd worden, maar eigenlijk hadden we daar helemaal geen tijd voor. Echter, toen we terugkwamen bij onze auto had onze 'oppasser' dee hele auto al schoongemaakt! Zelfs de velgen glommen helemaal. Hoefde wij het dus niet meer te doen, wat echt super goed uitkwam. We hebben hem wat extra rand gegeven en een kipje van de KFC, want hij had laten vallen dat hij erg honger had (de meeste 'oppassers' zijn dakloos of in ieder geval heel arm).

's Avonds hebben we onze koffers even gereorganiseerd voor de vlucht en daarna zijn we niet al te laat gaan slapen.

Donderdagochtend moesten we vroeg op voor onze vlucht naar Johannesburg. Nadat we onze auto hadden ingeleverd, hebben we ingecheckt. We hadden inderdaad teveel bagage en eigenlijk moesten we dus bijbetalen, maar volgens mij was het teveel administratiewerk voor ze en lieten ze de bagage voor wat het was. Prima! Vervolgens hadden we ook meer dan 8 kg handbagage. Maar in tegenstelling tot vele anderen werd ons bagage niet nog een keer gewogen en konden we gewoon doorlopen. Je moet een beetje geluk hebben hè?

In Joburg hebben we eerst onze huurauto opgehaald. Het was een splinternieuwe auto waarbij het plastic nog aan de binnenkant zat. Hij had net 40 km op z'n teller. Hij wordt dus meteen op de proef gesteld met een safari. We zijn eerst naar een van de grootste malls in Zuid-Afrika gegaan. Daar hebben we echter niets gekocht. Vervolgens zijn we aan onze lange rit naar Machadodorp (eNtokozwehi) begonnen. Dat was echt een dorpje van drie keer niks. Echt zo'n verlaten spookstadje uit een film waar dan 's nachts allemaal enge dingen gebeuren. We zaten elkaar 's avonds helemaal gek en bang te praten, valt de stroom opeens uit. Helemaal pikdonker. Super eng! Haha.

Vrijdagochtend zijn we na het ontbijt snel weggegaan uit dit enge dorpje en zijn we richting Sabie gereden. Daar begint de Panorama route, die wij gaan rijden.
Naast Sabie was een bosbrand(je), maar niemand leek zich daar druk om te maken. Zal wel aangestoken zijn om vruchtbare grond te verkrijgen. Dat lijkt ons overigens wel best gevaarlijk zo vlak naast een stadje ...

Vervolgens zijn we naar de Sabie Falls gegaan. Dat zijn drie watervallen, die aan dezelfde weg liggen. Eerst gingen we naar de Bridal Veil Falls. Eerst moesten we over een hobbelige weg met losse stenen, waar we echt net 20 km/u konden en toen kwamen we bij een waterval, die echt niets voorstelde. Daar waren we vervolgens ook zo weer weg. Daarna gingen we naar de Horseshoe Falls. De weg daarheen was nog hobbeliger, dus schoot helemaal niet op, maar de waterval stelde al iets meer voor. Als laatste gingen we naar de Lone Creek Falls. De weg daarheen was gelukkig geasfalteerd ... De waterval was ook heel mooi. Hij stortte 73 meter naar beneden. Bij de watervallen waren allemaal kraampjes met souvenirs, dus we hebben we kleine dingetjes gekocht.

Na de watervallen hebben we ingecheckt bij ons chaletje. Een heel schattig huisje met ernaast een kabbelend riviertje.
Omdat het zulk lekker weer was, hebben we vervolgens een terrasje gepakt in het stadje, waar we hebben gezeten totdat de zon onderging.

Toen we terugkwamen, deed Morgan alle gordijnen dicht. Opeens hoorde ik hem keihard roepen (gillen haha). Zat er een mega grote spin tussen de vouwen van het gordijn, die Morg bijna in z'n hand had. Hij was zo groot als een vogelspin en was ook wel een beetje eng. De spin zat in de kamer waar het tweepersoonsbed stond en Morg vertikte het om daar nog te slapen. Er waren nog single bedden in een andere kamer, maar hij wilde ook absoluut niet alleen in een bed liggen. Dus toen lagen we weer knus met z'n tweeën in een eenpersoonsbed. Ik zat de hele tijd te ouwehoeren met de spin en natuurlijk: 'Morg, je weet dat een spin nooit alleen is hè?' Vond ie niet zo leuk haha.

Zaterdagochtend werden we vroeg wakker. Ons ritme is ondertussen dat we rond 7 uur al wakker worden, wat helemaal niet erg is, want dan hebben we een langere dag! We hadden een prima nacht en het zonnetje scheen alweer lekker. Na gedoucht te hebben, zijn we verder gegaan met de Panoramaroute.

We zijn eerst naar de Mac Mac Pools gegaan. Dat zijn pools met helder bergwater. Het water was net te koud om te zwemmen, maar we hebben wel in zwemkleding pootje gebaden.
Toen we doorreden, zagen we een bordje met Mac Mac Falls. Dus gingen we daar ook even kijken. Het was een mooie waterval, die heel wat metertjes naar beneden een kloof inging. Bij de parkeerplaats waren weer allemaal kraampjes met souvenirs. Daar hebben we even onze slag geslagen! Het wordt tijd dat we een extra koffer gaan kopen ...

Vervolgens zijn we via de Robber's Pass naar Pelgrim's rest gereden. Het was echt een hele mooie weg met bergen en uitzichtpunten. In Pelgrim's Rest hebben we 'The best capuchino in town' gedronken. Pelgrim's Rest is alleen niet zo groot, dus misschien was het ook wel 'The only capuchino in town', maar het was een goede capuchino.

We zijn daarna doorgereden naar de plek waar we zouden overnachten, iets ten noorden van Ohrigstad. Dat was weer een prachtige weg, met als hoogste punt 1778 meter boven zeeniveau. We reden door de Drakensbergen, een gebied met super mooie bergen.
Onze overnachting was in een schattig stenen huisje met binnen én buiten openhaard.

Vervolgens zijn we naar de Echo caves gegaan. Dat zijn hele oude grotten en er zijn bewijzen gevonden dat daar mensen geleefd hebben in de steentijd. Het was een hele mooie grot met stalactieten en stalagnieten. Als je op de stalactieten slaat, echoot het door de hele grot. Vandaar de naam. Op een gegeven moment stopte de gids en zei hij dat wie verder wilde verder mocht, maar dat het wel steeds nauwer zou worden (lees: kruipen) en dat er ook minder zuurstof zou zijn. We gave it a shot! We waren blij dat we verder waren gegaan, want de grotten werden alleen maar mooier (en smaller ja).

Na de grotten zijn we ergens een hapje gaan eten en daarna zijn we teruggegaan naar ons huisje. Onderweg terug zaten allemaal auto's te lichtseinen naar ons. We snapten niet waarom ... Totdat we de bocht om reden en alles langs de weg in de fik stond! Dat was wel even schrikken. Het was pikdonker, dus het vuur was het enige dat je zag. Het vuur was aan Morgans kant van de auto en hij zei dat hij de hitte door het raam heen voelde. Het leek ons dat het weer was aangestoken (maar dan echt op een super onlogische en gevaarlijke plek. Op de heenweg hadden we daar ook nog allemaal apen gezien ...). Het is wel warm hier, maar niet warm en droog genoeg voor een bosbrand om uit zichzelf te beginnen. Vervolgens hadden we toen we in het huisje kwamen niet meer zo de behoefte om onze eigen openhaard aan te steken ...

Vanochtend zijn we weer verder gegaan met de Panorama route. De route reed weer prachtig door de bergen met geweldige uitzichtspunten. Op een gegeven moment reden we weer langs een stuk bos dat in de fik stond. We denken dat ze het nu allemaal in brand steken, omdat het nog niet zo droog is, zodat ze meer 'controle' erover hebben. Ach ja, wij blijven het raar vinden.

Vandaag kwamen we al eerste bij The Three Rondavels. Dat zijn drie bergen, die lijken op rondavels (zulke ronde huisjes). Daar was weer een prachtig uitzicht!
Vervolgens zijn we doorgereden naar Bourke's Luck Potholes. Dat zijn ronde gaten in een kloof, die door water er in zijn geërodeerd. We hebben daar lekker rondgelopen en genoten van de mooie omgeving.
Daarna zijn we doorgereden naar God's Window en Wonder View. Dat zijn twee uitzichtspunten die ongelooflijk ver uitreiken over bergen, vlaktes en zelfs het Kruger Park. Heel mooi!

Nu zijn we in Graskop, waar we onze overnachting hebben. Het is heerlijk weer en ik zit lekker in m'n bikini in 'ons' tuintje. Morgen gaan we richting het Kruger Park! Dus zitten we weer drie nachten in de wildernis. Liefs!