Week drie Zuid-Afrika

Eindelijk weer een verslag ... De tijd gaat super snel hier. Eigenlijk te snel ... Maar we hebben nog een aantal weken te gaan gelukkig!

Zondag waren we dus nog steeds in Vermont in het vakantiehuis. We hadden heerlijk geslapen in een tweepersoonsbed (eindelijk wat meer ruimte haha). We mochten een oude Jeep van mijn oom en tante gebruiken. Mijn eerste keer links rijden ... Maar het ging super goed! Gewoon met het verkeer meerijden en na een tijdje voelt het 'fout' om rechts te gaan rijden. Enige stukje waar ik een beetje problemen had, was bij de hellingproef ... In Hermanus zagen we weer een boel walvissen (en deze keer wel op de foto!) en we hebben nog een beetje rondgereden. Toen we terug wilden rijden naar het huis waren we alleen een beetje verdwaald ... Heel Vermont tien keer doorgereden (en het is een klein dorpje, dus zo moeilijk hoefde het allemaal niet te zijn haha). Daarna zijn we met Eddie en Sue fish&chips gaan eten aan de kust. Vervolgens reden ze met ons naar een meertje waar normaal gesproken hele kolonies flamingo's zijn. Je raadt het al, geen flamingo's ... Uiteindelijk hebben we één flamingo gezien. Maar goed, wij kunnen zeggen dat we een wilde flamingo hebben gezien!

Daarna heeft Sue ons weer naar Somerset West gebracht. Eddie bleef in Vermont. We gingen op bezoek bij Simon, hun zoon, en zijn vrouw Taryn. Nou, dat huis was nog groter en mooier. Morgan's droomhuis haha. Vervolgens bracht Sue ons naar oom Guus, die ons terugbracht naar ons gastgezin.

Maandag was het gelukkig weer heerlijk weer. We hebben lekker buiten gespeeld met de kinderen. Je merkte echter wel dat de kinderen moe waren en snel huilden. Waarschijnlijk omdat er het hele weekend weer groepen mensen waren gekomen. Maandag zijn er (gelukkig) geen visitors meer gekomen. Dat is toch echt wel een stuk relaxter.

Er was een jongetje die de hele tijd aan Morg vroeg: 'She your girlfriend? You her boyfriend?' Morg de hele tijd: 'Yes my girlfriend'. Maar na een tijdje begon het jongetje een beetje stiekem te giechelen en zei tegen Morgan: 'She my girlfriend. I her boyfriend'. Dus ja, Morgan heeft vanaf nu een beetje concurrentie haha.

's Avonds ben ik met Colleen, Marylin en Hanne naar het casino gegaan. Maar dat was echt geen gewoon casino. It was so big ... Naast de megagrote hal met machines en roulette / blackjack tafels waren er nog onder andere allemaal restaurantjes, een bioscoop en ijsbaan, andere spelletjes hallen, fonteintjes, barretjes ... Allemaal super mooi zag het er uit. Colleen ging gokken, maar wij waren veel te veel onder de indruk. We hebben alleen maar rondgelopen en gekeken 3 uur lang haha. IJsjes gegeten. We hebben ons wel vermaakt!

Dinsdag kwamen er weer allemaal groepen naar het weeshuis. Dus was het weer gekkenhuis. Maar raak ik ondertussen ook wel gewend aan.

Er was een nieuw baby'tje gebracht. Vier maanden oud, maar weegt maar 2kg. Echt zo klein. Weggehaald bij een drugsverslaafde moeder ... Daar heb je dan gewoon even geen woorden voor.

Dinsdagmiddag ben ik thuisgebleven. Hoofdpijn, rugpijn ... Heb de hele middag geslapen. Daarna voelde ik me gelukkig weer beter. Morgan was wel gewoon gaan werken.

Woensdag zouden Jamie en Kiefer weer naar Dubai vertrekken. Daarom kwam 's avonds familie langs. Broers en zussen van Colleen en Nigel. Was wel even gezellig!

Woensdag hebben we eerst uitgeslapen. Daarna hebben we weer een minibus naar het centrum van Kaapstad genomen. Marylin moest ook die kant op, dus hebben we samen gereisd. We zijn naar een marktje gegaan waar ze schilderijen verkochten. We hadden al eerder schilderijen daar zien hangen die we heel mooi vonden. Uiteindelijk hebben we er, naar heel wat geonderhandel, twee gekocht. Een van een leeuw en een van een luipaard in allemaal kleuren. Ze zijn alleen best groot, dus even kijken hoe we ze mee gaan nemen naar NL haha.

's Middags hebben we afscheid genomen van Jamie en Kiefer. Wel erg jammer dat ze al weggingen, want het was altijd super gezellig met ze.

Donderdag ging ook Marylin weg. Dus het huis loopt langzaam een beetje leeg ... Je ziet elkaar elke morgen, tussen de middag en 's avonds en het is dan best raar als er opeens bijna niemand meer is.

Komende maandag zouden er een Amerikaans en een Italiaans meisje komen. Zij zouden als onderdeel van hun opleiding ook een aantal weken in de crèche werken. Maar beide universiteiten hebben hun vluchten gecanceld vanwege de aircrashes van afgelopen weken. Dat was wel even apart om te horen. Ik denk dat Morgan en ik maar in Zuid-Afrika moeten blijven de komende maanden haha.

Donderdagochtend was het best koud. Onderweg naar het weeshuis zagen we dat mensen gewoon een struik in de fik hadden gezet om warm te worden. Tja, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan ...

In het weeshuis kwam 's ochtends een groep Nederlanders. Ze vroegen of ik Ingrid uit Friesland was haha. In het weeshuis hangt een bord met de foto's van de vrijwilligers met naam en land. Vandaar.

Er kwam ook een vrouw die de hele tijd moest huilen als ze naar de kinderen keek. Ze vond het zo erg dat de kindjes geen ouders hadden en ze snapten niet hoe wij dat deden de tijd dat wij er zitten.

Er was een meisje die in Morgans tepel had gebeten. Ik heb zo hard gelachen he. 's Avonds zag je de afdruk nog ...

En vrijdag beet ze in zijn arm ... Sommige kindjes hebben soms last van woede aanvallen ...

Vrijdagochtend werd mij gevraagd of ik met drie baby's die middag naar het ziekenhuis wilde gaan (niet alleen hoor). Het leek me wel interessant hoe dat hier allemaal zou gaan. Uiteindelijk ging het niet door, omdat het buiten stormde en regende en ze bang waren dat het buiten te koud zou zijn voor de baby's.

Afgelopen dagen zijn er weer een hoop visitors geweest en je merkt dat de staf er ook een beetje moe van gaat worden en ze/we moeten beleefd blijven. Soms is dat best lastig, want sommige mensen luisteren gewoon echt niet als je zegt dat je de kinderen beter niet kan oppakken of in ieder geval niet te lang. Dat ze geen foto's mogen maken. Of de visitors gaan zich met dingen bemoeien waar de staf gewoon niet op zit te wachten. Maar goed, er zijn ook genoeg visitors die wel gewoon luisteren en die helpen waar we hulp nodig hebben!

En toen zat week drie in het weeshuis er alweer op. Nog maar twee weken te gaan ... We hebben er over nagedacht waar we het geld dat we hebben opgehaald gaan besteden en we gaan het waarschijnlijk verdelen tussen de crèche en het weeshuis. We horen namelijk steeds meer verhalen van de andere vrijwilligers, waardoor we de indruk krijgen dat de kinderen in de crèche het een stuk minder goed hebben dan de weeskinderen. Het enige verschil is dat die kindjes ouders hebben. In hoeverre dat wat inhoudt tenminste. Hanne vertelde dat sommige ouders de kindjes om 7 uur 's ochtends brengen en ze 's middags niet komen ophalen. De teachers moeten de kindjes dan mee naar huis nemen, waar de ouders ze om 11 uur 's avonds een keer komen ophalen. Dus ja, kunnen ze wel ouders hebben, maar als ze die nooit zien ... Ook is er aan het eind van de maand geen geld meer voor elektriciteit en eten. De teachers nemen dan eten van huis mee.

De kindjes van de crèche wonen voornamelijk in de wijk Bokmakarie. Dat is een arme wijk die naast onze wijk ligt. De kindjes vertellen dat ze 's nachts mensen horen schieten en schreeuwen ... Soms zou je willen dat je de wereld kon veranderen ...

We gaan de komende week inventariseren wat voor spulletjes we kunnen kopen.

Gisteravond zijn Colleen, Morgan en ik (weer) naar het casino gegaan. Morgan was ook helemaal onder de indruk hoe groot het was. Deze keer ben ik wel gaan spelen. Ik was helemaal blij dat ik 550 rand had gewonnen, had Morg 400 verloren ... Maargoed, voor ons gevoel hadden we het over grote bedragen, als je het omrekent valt dat wel mee haha. Het casino is 24/7 open, dus voor we het wisten was het super laat ...

Vandaag zijn we met de minibus naar Belleville gegaan. Ons gastgezin zei dat we daar goedkoop merkkleding konden kopen. De minibus ging steeds verder de suburbs in totdat we ergens in een achterbuurt kwamen waar eigenlijk alleen maar donkere mensen waren. Ja, ik was gewoon de enige blanke daar en dat was in het begin best ongemakkelijk (voor mij). Op een gegeven moment waren we ook verdwaald. Dus vroeg Morgan ergens de weg. Die man vroeg waar we vandaan kwamen. Toen hij hoorde dat we uit NL kwamen, zei hij: What the hell are you doing here? Ja, dat wisten wij eigenlijk ook niet haha. Als klap op de vuurpijl begon het ook keihard te regenen en al die winkeltjes waren half buiten, dus van winkelen kwam het ook niet echt. Uiteindelijk maar wat gaan eten en zijn we weer naar huis gegaan.

Nu zijn we op het Waterfront. We hebben dadelijk afgesproken met Richard, Candice, Simon & Taryn. We gaan een drankje doen met hun, dus dat wordt vast heel gezellig! We zitten nu bij de KFC (again) en we kwamen net het Belgische stel en het Oostenrijke meisje van de intro tegen. Daarna kwamen we nog drie andere vrijwilligers tegen, dus dat was wel heel toevallig. Snel bijgekletst met z'n allen. We laten snel weer van ons horen! Liefs